Cmentarz Jebel Sahaba jest datowany między 13 400 a 18 600 lat temu i jest uważany za dowód jednego z najstarszych przykładów zorganizowanej przemocy na świecie. Kiedy w latach sześćdziesiątych XX wieku odkryto po raz pierwszy masowe miejsce pochówku, archeolodzy sądzili, że odzwierciedla ono pojedynczą brutalną wojnę, ale zespół antropologów, prehistorów i geochemików z francuskiego Narodowego Centrum Badań Naukowych i Uniwersytetu w Tuluzie - teraz Jean Jaurès obala ten pogląd.

Naukowcy sugerują, że to życie pełne przemocy zbiega się z końcem ostatniej epoki lodowcowej. Ta ekstremalna zmiana klimatu przekształciła wschodnią pustynię Sahary w zimny i wyjątkowo suchy region, z zaledwie kilkoma miejscami gościnnymi dla ludzi. Dolina Nilu była jedną z takich ostoi, z łatwym dostępem do wody, ryb i bujnej roślinności. W tym czasie rzeka była jednak podatna na gwałtowne wahania poziomu wody, co oznaczało, że nie było zbyt wiele terenów do życia.